توصیه اسلام به انسانها آن است که از گوشه نشینی پرهیز کنند و به دنبال کسب علم و مال حلال باشند، نه اینکه فقط به گوشه ای بنشینند و در حال راز و و نیاز با خداوند باشند و خانواده و زندگیشان را فراموش کنند. در روایات و سیره ائمه اطهار علیهم السلام، تأکید بر تقسیم کردن زمان و رسیدگی به تمام امور شده است. امام على عليه السلام می فرمایند: مؤمن اوقات خود را سه بخش مى كند: زمانى كه در آن با پروردگار خود به راز و نياز مى پردازد و زمانى كه به تحصيل معاش میپردازد و زمانى كه به لذّتهاى حلال و نيكو مى گذراند. (نهج البلاغه/حکمت 390)
 
البته نکته قابل توجه آن است که طبق روایات انسان باید در تمام ساعات روز، خودش را در محضر خداوند متعال ببیند و تمام تلاشش برای کسب رضایت او باشد، تا با این نیت تمام اعمال روزانه اش حتی خوابیدنش هم، عبادت باشد.
 
پس گرچه در كتاب‏هاى دعا، همچون مفاتيح الجنان، براى تمام ساعات روز و تمام روزهاى سال دعا نقل شده است، امّا اين مِثل آن است كه وقتى شما به ترمينال اتوبوس يا فرودگاه يا ايستگاه قطار مراجعه می كنيد، می بينيد كه در تابلو نوشته شده است، براى تمام ساعات شبانه روز، وسيله آماده سفر دارند، ساعت 8 صبح، 9 صبح، 10 صبح تا آخر شب. معناى اين تابلو اين نيست كه همه مردم در همه ساعات مسافرت كنند، بلكه به معناى آن است كه هر مسافرى در هر ساعتى تصميم سفر گرفت وسيله هست. در دعا هم شايد منظور اين باشد كه هركس در هر ساعت، قصد خواندن دعايى داشت، دعاى مخصوص آن ساعت هست، به علاوه، دعاهاى كوچك، به خصوص اگر انسان آنها را حفظ كند لطمه‌‏اى به كار نمیزند و میتواند در ضمن كار به دعا هم مشغول باشد.(برگرفته از پرسش هاى مهم، پاسخ هاى كوتاه(تمثيلات)، ص: 32)